رئیس سازمان جنگلبانی می تواند برای یک مرتبه از تعقیب کیفری متهم صرف نظر کند.
استعلام :
وفق ماده ۵۹ قانون جنگل‌ها و مراتع، رئیس جنگلبانی یا نمایندگان وی مجازند نسبت به جرایمی که طبق مفاد این قانون جنحه می‌باشد، با وصول جرایم و خسارات از تعقیب جزایی متهم فقط برای یک مرتبه صرف نظر کنند و تعقیب مرتکب منوط به شکایت رئیس یا نماینده سازمان مزبور است.
همچنین وفق ماده ۵۶۷ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) در کلیه جرایم مذکور در مواد ۵۵۸ الی ۵۶۶ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات)، سازمان میراث فرهنگی یا سایر دوایر دولتی حسب مورد شاکی یا مدعی خصوصی محسوب می‌شوند. آیا در موارد مذکور، جرایم مورد اشاره مشمول ماده ۱۱ قانون کاهش مجازات حبس تعزیری می‌شوند؟
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :
۱- مفاد ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹ با لحاظ ماده ۱۲ قانون آیین دادرسی کیفری در مقام احصاء جرایم قابل گذشت است و از مقررات ماده ۵۹ قانون حفاظت و بهره‌برداری از جنگل‌ها و مراتع که ساز و کار حقوقی خاصی را در خصوص چگونگی تعقیب کیفری مرتکبین جرایم موضوع این ماده بیان داشته است، انصراف دارد؛
بنابراین در جرایم موضوع ماده ۵۹ قانون پیش‌گفته، رئیس سازمان جنگلبانی یا نمایندگانی که کتباً از طرف وی تعیین می‌شوند، با احراز شرایط مذکور در این ماده مجازند با وصول جرایم و خسارات وارده برای یک مرتبه از تعقیب کیفری متهم صرف نظر کنند.
۲- اگرچه سازمان میراث فرهنگی یا سایر دوایر دولتی در کلیه جرایم مذکور در فصل نهم کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی (تعزیرات) مصوب ۱۳۷۵، حسب مورد شاکی یا مدعی خصوصی محسوب می‌شوند؛ اما با توجه به صدر ماده ۱۰۳ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۹۲، اصل بر غیر قابل گذشت بودن جرایم بوده و تعیین جرایم قابل گذشت نیز به موجب قانون است.
در ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹ و سایر قوانین نیز به قابل گذشت بودن جرایم مذکور در این فصل تصریح نشده است؛ لذا این جرایم مشمول ماده ۱۰۴ قانون مجازات اسلامی اصلاحی ۱۳۹۹ نبوده و غیرقابل گذشت محسوب می‌شوند.