اعمال حق حبس موضوع ماده ۳۷۷ قانون مدنی مجوز استفاده فروشنده از منافع مبیع نیست و خریدار مستحق اجرت المثل می باشد.

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه :

اولاً، با توجه به این‌که به محض وقوع عقد بیع عین معین، مشتری مالک مبیع می‌شود، اعمال حق حبس موضوع ماده ۳۷۷ قانون مدنی مجوز استفاده فروشنده از منافع و نمائات مبیع که متعلق به مشتری است؛ نمی‌باشد و چنانچه فروشنده در مدت حق حبس از مبیع استفاده کند، مانند اینکه در ملک سکونت کند، مشتری مستحق اجرت‌المثل است؛

 مگر این‌که اراده طرفین بر این تعلق گرفته باشد که مادامی که ثمن تأدیه نشود، مبیع در تصرف فروشنده بوده و حق استفاده داشته باشد که احراز این امر با توجه به متن قرارداد و اوضاع و احوال حاکم بر قضیه بر عهده قاضی رسیدگی‌کننده است. 

ثانیاً، چنانچه در فرض سؤال فروشنده از مبیع استفاده نکرده باشد، از آنجایی که استفاده‌کننده از حق حبس، امین قانونی است و تنها در صورت تقصیر در نگاهداری عین متعلق به دیگری ضامن آن است، لذا فروشنده ضامن پرداخت منافع غیر مستوفات نیست و مشتری مستحق دریافت اجرت‌المثل نیست؛ زیرا فروشنده به حکم قانون حق داشته است که اجرای تعهد خویش را معلق به وصول ثمن سازد.