بخش دوم – هنگام معامله با وکیل مالک، احتیاط کنید! (مندرجات وکالتنامه)

مکمل موضوع وکالت، حدود اختیارات وکیل است. در وکالت نامه باید به صورت واضح مشخص شده باشد که نسبت به ملک موکل، وکیل اختیار انجام چه اقدامات حقوقی را دارد.

این اختیارات می تواند از قبیل فروش، اجاره، صلح، مشارکت در ساخت و… با شرایط و ویژگی های خاص خودش باشد. مثلا آیا اختیار اخذ ثمن (بها) یا انجام معامله به اقساط را دارد.

در واقع  غیر از اهمیت اینکه به چه کسی وکالت می دهیم، بسیار مهم است که بدانیم چه اختیاراتی را لازم است به وکیل بدهیم تا بعدها به جهت اطمینان بی جهت زیاد به وکیل، پشیمان و متضرر نشویم. به عنوان مثال اگر به یکی از نزدیکان خود جهت انجام معامله ملکی، وکالت در انتقال و فروش می دهید؛ دیگر نیازی نیست که به وی وکالت در انتقال به خود و یا وکالت در انجام عقود غیر مُعاوِضی، مثل صلح و هبه داده شود.

نکته مهمی که خیلی از افراد به آن توجه نمی کنند این است که هریک از دفترخانه ها برای تنظیم متن وکالتنامه، از متن های پیشفرض و آماده استفاده می کنند و به علت شلوغی دفترخانه ها و درآمد کم ناشی از تنظیم وکالتنامه ها، معمولا از سوی سردفتر به موکل، در خصوص شرایط و مندرجات وکالتنامه ها، راهنمایی لازم و کافی ارائه نمی شود. بنابراین دقت داشته باشید با توجه به اینکه به چه کسی وکالت می دهید و برای چه منظوری وکالت می دهید، می بایست یکسری از مندرجات متن های آماده و پیشفرض وکالتنامه ها، حذف و یا مندرجاتی به آن اضافه شود تا مقصود موکل از اعطای وکالت به درستی تامین شود.