صلح نامه چیست و چه شرایطی دارد؟

در صلح عُمری، مدت قرارداد بر اساس عمر شخص معیّن در نظر گرفته می ‌شود. همچنین لازم به ذکر است که عقد صلح عمری یک عقد لازم می باشد یعنی طرفین نمی توانند بی دلیل آن را فسخ نمایند و همچنین با جنون، سفیه شدن، حجر هر یک از طرفین نیز منحل نمی‌ شود.

مزیت عقد صلح عمری نسبت به عقد بیع این است که با انعقاد عقد صلح عمری، شخص می تواند تا پایان عمر از اموال مورد صلح استفاده نموده و صاحب منافع آن ها خواهد بود. این در حالی است که عقد بیع باعث انتقال مالکیت مال و منافع مال می شود و طرفی که اموالش را انتقال داده است دیگر نمی تواند از آن استفاده نماید.

این عقد نسبت به وصیت این امتیاز را دارد که فرد می تواند تمام اموال خود را به شخصی که می خواهد واگذار کند و هیچ محدودیتی برای او وجود نخواهد داشت؛ در حالی که وصیت تنها نسبت به یک سوم اموال نافِذ (صحیح) است و بیشتر از آن نیاز به اجازه ورثه دارد. در صورتی که ورثه مقدار بیشتر از ثلث را اجازه ندهند، وصیت بیش از یک سوم اموال باطل می گردد. این درحالی است که صلح عمری این محدودیت را ندارد.

سوالی که ممکن است مطرح شود این است که آیا فوت طرفین تاثیری بر این عقد دارد؟ نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که اگر مدت عقد تا زمان فوت مُصالِح باشد، با فوت او عقد منحل می شود و مُتِصالِح نمی تواند از منافع آن ملک نیز استفاده کند. ولی اگر به مدت عمر مُتِصالِح و یا به مدت عمر ثالثی باشد و مُصالِح فوت کند، تاثیری در این امر ندارد و مُصالِح و ورثه وی همچنان می توانند از منافع ملک بهرمند شود.